Τα κρυφά ημερολόγια του Richard Burton και η μάχη με τον ίδιο του τον εαυτό

Ασχέτως του πως ήταν δομημένη η κοινωνία και ποια ήταν τα πρότυπα της Αμερικής την δεκαετία του ‘50, ο Richard Burton ήταν ξεκάθαρα ένας αξιοζήλευτος τύπος. Ήταν σταρ του Χόλιγουντ, τριγυρνούσε με ακριβά αυτοκίνητα και δειπνούσε σε ακριβά εστιατόρια και το πιο πιθανό ήταν, πως αν αποφάσιζε να την πέσει στην γυναίκα σου, μάλλον θα την κατάφερνε. Χώρια ότι ποτέ σου δεν θα μπορούσες να καταλάβεις τον λόγο που θα ήθελε μία οποιαδήποτε γυναίκα, από την στιγμή που είχε κοντά του το διαμάντι που λεγόταν Elizabeth Taylor.

Η σχέση του με την Taylor είναι λίγο-πολύ γνωστή. Ερωτική αλλά και θυελλώδης, πρωτοστατούσε στις εφημερίδες όχι τόσο για τις δημόσιες εμφανίσεις που έκανε το ζευγάρι, αλλά για τους καβγάδες σε δημόσιους χώρους, τις ίντριγκες ανάμεσα στους δικηγόρους τους που μιλούσαν κρυφά στον Τύπο και φυσικά τα δύο διαζύγια που ακολούθησαν αναμεταξύ τους. Λέγεται πως όταν η Taylor έμαθε για την σχέση του Burton με την πριγκίπισσα της Γιουγκοσλαβίας, έκαψε την μισή της γκαρνταρόμπα, ενώ αντίστοιχα και εκείνος, παραλίγο να πεθάνει από το ποτό τις πρώτες μέρες του δεύτερου χωρισμού του. Η εκρηκτικότητα και η υπερβολή του Richard Burton, ήταν χαρακτηριστικά που διόλου προσπαθούσε να κρύψει τόσο μέσα όσο και έξω από το πλατό. Το καταφύγιο όμως για τα πάθη του, ήταν τα προσωπικά του ημερολόγια.

Σκόρπιες σκέψεις σε χαρτιά

Η ιστορία αυτή δεν ήταν γνωστή για τον Burton. Ήρθε στο φως αρκετά χρόνια μετά τον θάνατό του, παρότι οι προσωπικοί του φίλοι γνώριζαν για την συνήθεια να κρατάει ημερολόγια. Για την ακρίβεια, η τελευταία του σύζυγος, Sally Hay, αποφάσισε να τα δωρίσει στο Πανεπιστήμιο του Swansea το 2005. Και δεν ήταν μόνο ένα. Λέγοντας ότι υιοθέτησε την συνήθεια από τους ήρωες του Shakespeare που τόσο θαύμαζε, ο Burton έγραψε πάνω από 500.000 λέξεις σε ημερολόγια, μικρά σημειωματάρια και σκόρπιες κόλλες αναφοράς που τα κρατούσε όλα κλειδωμένα στο γραφείο του. Μέχρι και τα 58 του χρόνια όταν πέθανε το 1984, ο Burton προσπαθούσε να γράφει όσο περισσότερο γινόταν. Ήταν το καταφύγιο και η ψυχοθεραπεία του, η ελπίδα να κρατήσει τον εαυτό του σε μια γραμμή. Κάτι που συχνά έδειχνε να μην καταφέρνει να κάνει τόσο για την σχέση που είχε με την Taylor, όσο και για το ποτό που είχε δεχθεί ότι δεν μπορούσε να το νικήσει.

Οι ατάκες του για την Taylor

Η αγάπη του ωστόσο για την Taylor ήταν προβληματική. Από την μία προσπαθούσε να πείσει τον Τύπο ότι δεν ήταν η εξέχουσα καλλονή που όλοι πίστευαν και από την άλλη στα ημερολόγια του 1968 έγραφε. «Υπήρξα περιέργως πολύ τυχερός στη ζωή μου, αλλά αναμφισβήτητα το πιο μεγάλο κομμάτι της τύχης μου είναι η Elizabeth. Είναι έξυπνη, ντροπαλή αλλά και εκδηλωτική και με μετέτρεψε σε άντρα χωρίς να με κάνει μαλθακό». Ήταν η εποχή του μεγάλου έρωτα της Κλεοπάτρας και του Μάρκου Αντώνιου ακόμη και μπροστά στις κάμερες. Και συνεχίζει. «Είναι αδιανόητα όμορφη σε επίπεδο μέχρι και πορνογραφίας και η πιο ταλαντούχα ηθοποιός που έχω γνωρίσει. Νοιάζεται και δίνει αγάπη αλλά μπορεί να γίνει και πεισματάρα σαν παιδί. Ανέχεται την απίστευτη συμπεριφορά μου και τα μεθύσια μου. Είναι σαν πόνος στο στομάχι όταν βρίσκομαι μακριά της και με αγαπάει».

Παρότι πολλά μπορούν να ειπωθούν για το πόσο αρρωστημένη ή όχι ήταν η σχέση του με την Elizabeth Taylor, ο Burton πίστευε πράγματι πως ήταν μία σπουδαία ηθοποιός. Ο βιογράφος του, Melvyn Bragg, ισχυρίζεται πως χάρη στην δική του θεατρική κουλτούρα και τις συμβουλές του στην υποκριτική, η Taylor κατάφερε να κερδίσει το Όσκαρ και να φτάσει σαν ηθοποιός ένα βήμα πιο πάνω. Συγκεκριμένα, της είχε πει είναι πολύ πιο ικανή από εκείνον να καταφέρει αυτό που εκείνος δεν κατάφερε ποτέ – και ας προτάθηκε 7 φορές για Όσκαρ.

Η ντροπή για την ίδια του την καριέρα

Από ένα σημείο και μετά, ο Burton είχες τους δικούς του δαίμονες να πολεμήσει. Σίγουρα το ποτό έπαιξε τον ρόλο του όπως και ο χωρισμός του για την Taylor. Κάποια στιγμή στις αρχές του ‘70 γράφει πως «Πάντα εκείνο κερδίζει. Στο τέλος, είμαι εγώ στον πάτο του κάθε μπουκαλιού». Όμως αυτό που πραγματικά τον πονούσε, ήταν η στροφή που είχε πάρει η καριέρα του. Ο Burton ξεκίνησε με το θέατρο, λάτρεψε τα σαιξπηρικά έργα και δεν είχε καμία διάθεση να μπλέξει με το Χόλιγουντ παρά μόνο για τα λεφτά. Δεν ήταν λίγοι όσοι πίστευαν πως έπρεπε να μείνει στη σκηνή του Λονδίνου και να μην έχει καμία επαφή με τα μεγάλα αμερικανικά στούντιο. Ούτε καν με το Broadway. Τον Αύγουστο του 1970 γράφει στο ημερολόγιό του. «Δεν έχω κανένα ενδιαφέρον για την προσωπική μου καριέρα – την παρελθοντική, την τωρινή και την μελλοντική. Όλη μου την ζωή, κουβαλούσα κρυφά την ντροπή μου που επέλεξα να γίνω ηθοποιός. Όσο μεγαλώνω, η ντροπή γίνεται μεγαλύτερη. Έχω φτάσει στο σημείο να πιστεύω ότι ο άνθρωπος που παριστάνει τον ηθοποιό είναι κάποιος άλλος».

Τα ημερολόγια του Richard Burton επιμελήθηκαν από τον καθηγητή του Πανεπιστημίου του Swansea, Chris Williams και εκτυπώθηκαν από το Πανεπιστήμιο του Yale τον Οκτώβριο του 2012. Είναι μία ευρύτερη ματιά σε έναν άνθρωπο που τα πάθη του τον κυρίευσαν και που κουβάλησε το φορτίο τους για όλη του την ζωή. Τόσο μπροστά στα φλας της δημοσιότητας, όσο και στις προσωπικές του λέξεις.