Ωδή στον ντελιβερά

Αγάπα τον ντελιβερά. Τον δικό σου και τον «ξένο», αυτόν που σου φέρνει τον καφέ σου ή το φαγητό σου σε καθημερινή ή σχεδόν καθημερινή βάση, αλλά και αυτόν που έτυχε μια φορά να παραγγείλεις από το μαγαζί που δουλεύει ή ήσουν σε ξένο σπίτι και πήρες από μαγαζί που δεν είχες ξαναπάρει.

Ο ντελιβεράς θα σου φέρει να φας, ακόμα κι αν βρέχει, αν χιονίζει, αν έχει καύσωνα ή έρχεται τσουνάμι – θα φροντίσει να «φύγεις» χορτάτος από τον μάταιο τούτο κόσμο... Διότι αυτό δεν είναι απλά το επάγγελμά του, είναι το λειτούργημά του: να γεμίσεις εσύ την κοιλιά σου, να ταϊσεις το «μωρό», να καρδαμώσεις, να περάσεις καλά με τους φίλους σου βλέποντας μπάλα. Εσύ είσαι στα ζεστά. Εκείνος, όχι. Εσύ βλέπεις μπάλα. Εκείνος το πολύ – πολύ να σε ρωτήσει «πόσο είναι;». Εσύ περνάς καλά. Εκείνος δουλεύει. Εσύ αράζεις στην καναπεδάρα σου. Εκείνος γράφει χιλιόμετρα με ένα ταλαιπωρημένο παπί.

Ναι, ξέρω, «αυτή είναι η δουλειά του». Θυμήσου το αυτό την επόμενη φορά που κάποιος θα σου μιλήσει με αγένεια στη δουλειά σου, που θα πέσεις σε κανέναν παράξενο, κανέναν καβγατζή, κανέναν «μυστήριο». Μην παραπονεθείς. Μην γκρινιάξεις. Είναι η δουλειά σου, το ξέχασες…;

Αγάπα τον ντελιβερά λίγο παραπάνω αυτές τις μέρες που έχει κρύο, χιόνια, παγετό, «μπιλοζίρια», βρέχει καρέκλες. Αν έχει καταφέρει να φτάσει στη δουλειά του, τότε θα σε εξυπηρετήσει. Αν δε σε εξυπηρετεί το κατάστημα, τότε σημαίνει ότι δεν κατάφερε να φτάσει στη δουλειά του, ότι κάπου έχει γίνει κασάτος στην άκρη του δρόμου ή τσακίστηκε σε καμιά παγωμένη γλίστρα. Αν μπορείς να φτιάξεις κανένα μακαρόνι, καμιά πατάτα με αυγά, κανένα ρύζι, φτιάξε αυτή τη μέρα που η θερμοκρασία είναι γύρω στο μηδέν και μην φέρνεις τον ντελιβερά. Πετάξου εσύ να πάρεις τον καφέ σου, θα κάνεις και βόλτα, κάνει καλό και στην καρδιά. Παράγγειλε τηλεφωνικά και πέρνα να πάρεις τα σουβλάκια ή διάλεξε μια κοντινή ψησταριά, ώστε να μπορέσει να έρθει με τα πόδια και να μην γίνει παγωτό – πύραυλος μέχρι να φτάσει.

Τίμα τον ντελιβερά

Άφησέ του ένα πουρμπουάρ και κάτι τέτοιες, παγωμένες μέρες, ένα λίγο καλύτερο, ακόμα κι αν έχεις παραγγείλει μέσω e-food κι έχεις πληρώσει με κάρτα. Σε περίπτωση που δεν το ξέρεις, δεν παίρνει μισθό υψηλόβαθμου στελέχους πολυεθνικής, αλλά έναν βασικό μισθό ή μισό μισθό ή κάτι που θυμίζει μισθό και περιμένει τα τιπς για να δει προκοπή. Πιθανότατα αυτή είναι η δεύτερη δουλειά του, που την κάνει για να συμπληρώσει μερικά ευρώ στο εισόδημά του. Μην τσιγκουνεύεσαι το 50λεπτο ή το ευρώ στον άνθρωπο που ήρθε με καταρρακτώδη βροχή για να γεμίσεις εσύ την κοιλιά σου.

Σεβάσου τον ντελιβερά

Η ζωή του είναι ένα ρολόι που χτυπάει αδυσώπητα: τον γκαζώνει ο εργοδότης του. Τον πιέζει ο χρόνος. Τον βρίζεις εσύ αν αργήσει 5-10 λεπτά, παίρνεις τηλέφωνο και κάνεις παράπονα στο κατάστημα. Του κορνάρουν στο δρόμο, διότι προσπαθεί να πάει την παραγγελία όσο γίνεται πιο γρήγορα, παίζοντας συχνά τη ζωή του κορόνα – γράμματα. Για να κερδίσει δυο λεπτά. Για να είναι όλοι ευχαριστημένοι. Χορτάτοι. Να φάνε το φαγητό που του μύρισε στις 9 το βράδυ, στις 12 τα μεσάνυχτα, στις 2 τα ξημερώματα. Και όταν χτυπήσει το κουδούνι και ανέβει με το ασανσέρ, πες του μια «καλησπέρα». Ρώτα τον πώς είναι. Μην τον αντιμετωπίζεις σαν ένα μηχανάκι που απλά φέρνει το φαγητό, που είναι υποχρέωσή του να το κάνει, μην του κοπανάς την πόρτα στα μούτρα μόλις παραλάβεις τη σακούλα, άναψέ του το φως να βλέπει μέχρι να μπει στο ασανσέρ. Απλά, μικρά, καθημερινά πράγματα, μπορούν να κάνουν τη διαφορά.

Κι εσύ φίλε ντελιβερά...

Προσπάθησε λίγο περισσότερο να προσέχεις στο δρόμο. Ξέρουμε ότι τρέχεις σαν το Βέγγο, αλλά φόρα το κράνος σου. Σεβάσου τον Κ.Ο.Κ., μην μπαίνεις «με όσα» ανάποδα στον μονόδρομο, μην καβαλάς πεζοδρόμιο και κορνάρεις στον πεζό που «έκανε το λάθος» να βρίσκεται εκεί. Μην βγάζεις την ένταση της δουλειάς και βρίζεσαι με αυτόν που σου κόρναρε – πήγες να τον τρακάρεις αν δεν το πρόσεξες.

Μην βάζεις ούτε τη δική σου ζωή σε κίνδυνο, ούτε των άλλων – η καρδιά μας σφίγγεται κάθε φορά που βλέπουμε στο δρόμο ένα ατύχημα και ένα μηχανάκι ντελιβερά πεσμένο στην άσφαλτο, κάθε φορά που διαβάζουμε ότι σκοτώθηκε κάποιος, ότι τον πλάκωσε το αφεντικό του στις μπουνιές επειδή άργησε ή αρρώστησε και δεν πήγε ή ζήτησε να φύγει επειδή δεν ένιωθε καλά.

Είμαστε μαζί σου, είμαστε δίπλα σου, σε στηρίζουμε στον δίκαιο αγώνα σου για βαρέα και ανθυγιεινά, τα αξίζεις όσο λίγα επαγγέλματα στον κόσμο, για καλύτερες συνθήκες εργασίας, για καλύτερες απολαβές. Είσαι η ψυχή της επιχείρησης, ο πολιορκητικός κριός, αυτός που κάνει τη «βρώμική δουλειά». Είσαι ο Ενκολό Καντέ της επιχείρησης, αυτός που τρέχει για όλους, κόβει, ράβει, λερώνεται πέφτοντας για τάκλιν και φροντίζει να κάνουν όλοι τη δουλειά τους χωρίς σκοτούρες, επειδή υπάρχεις εσύ.