O James Bond του Daniel Craig ήταν καταδικασμένος να πεθάνει

Η ανάληψη της ταυτότητας του 007 από τον Craig ήταν σίγουρα η πιο επεισοδιακή από όλες, και δεν αναφερόμαστε στη σκοτεινή εναρκτήρια σεκάνς του Casino Royale όπου και ο Bond γίνεται 007, αλλά στην ταυτότητα που κλήθηκε να αλλάξει ο αγαπημένος μας μυστικός πράκτορας. Ούτε όταν χρειάστηκε να βρεθεί αντικαταστάτης για τον Sean Connery δεν έγινε τόσος ντόρος, γιατί εκείνη την εποχή έψαχναν τον επόμενο ηθοποιό που θα υποδυθεί τον Bond, ενώ τότε έψαχναν τον επόμενο Bond. 

Όλη αυτή η αμηχανία μεταδόθηκε και στον Craig από την πρώτη στιγμή που ανέλαβε τον ρόλο, μια αμηχανία που κράτησε για τουλάχιστον ακόμα μία ταινία. Όταν ο James Blond, όπως τον έλεγαν τότε όσοι δεν έβλεπαν αυθεντική Bond quality στο πρόσωπό του, έλαβε το χρίσμα το έκανε μάλλον με βαριά καρδιά. Σίγουρα είχε στο μυαλό του έναν πολύ διαφορετικό χαρακτήρα από αυτόν που κληρονόμησε από τον Pierce Brosnan και πάλεψε αρκετά για να τον αλλάξει. Είναι πια γνωστή η ιστορία από την πρεμιέρα του Casino Royale, όταν η κληρονόμος της δυναστείας των Broccoli τον ρώτησε ποια εξέλιξη θα ήθελε για τον ήρωα, αυτός απάντησε ότι θα ήθελε να τον δει να πεθαίνει. 

Το dark humor του Craig μπορεί να ήταν ένα δείγμα για την απέχθειά του για τον Bond των περασμένων δεκαετιών, αλλά αποδείχθηκε προφητικό, χωρίς να έπαιξε κάποιον καθοριστικό ρόλο για το τέλος που μας επιφύλαξε το No Time to Die. Κάνοντας μια ανασκόπηση στην εξέλιξη του χαρακτήρα μέσα και από τις 5 ταινίες, τα στοιχεία που προέβλεπαν το τέλος του, ήταν μάλλον αρκετά.

H πρόβλεψη του Daniel Criag για το τέλος του James Bond 

Ας ξεκινήσουμε από το Skyfall και τον θάνατο που σκηνοθέτησε για τον εαυτό του. Θα μπορούσαμε να πούμε ότι είναι μια πρόβα τζενεράλε για τον θάνατο του ήρωα γιατί δεν είχε καμία σχέση με άλλες περιπτώσεις που έχει ξανασυμβεί, όπως με το You Only Live Twice. Έγινε προς το τέλος, λίγο πριν την κορύφωση του δράματος, σε μια κομβική στιγμή όπου ο χαρακτήρας έγινε ακόμα πιο σκοτεινός με μια διάσταση που ποτέ δεν έχασε. Από εκείνη τη στιγμή και έπειτα, ο Bond είναι σαν να μη γύρισε ποτέ από τον Άδη και συνέχισε να μάχεται στον κόσμο των σκιών, καμία σχέση με τον φανταχτερό τύπο που παίζει τα ρέστα του στο καζίνο προδίδοντας ο ίδιος την ταυτότητά του. 

Στην ολοκλήρωση εκείνης της μεταστροφής συνέβη και ο θάνατος της Μ που υποδυόταν η Judi Dench, ίσως το τελευταίο απομεινάρι των παλιών Bond το οποίο έφυγε με τρόπο που έδειχνε ότι η ήσυχη αποστρατεία στην ΜΙ6, δεν είναι επιλογή. Μετά τον θάνατο όμως, έρχεται η ζωή.

Η είσοδος της Dr Swann στη ζωή του φέρνει μια περίεργη ισορροπία που δεν είναι ακριβώς εντελώς έμπιστη, αλλά δεν τον προδίδει κιόλας. Το μεγάλο κεφάλαιο που πλαισιώνει τη σχέση τους είναι η Mathilde, η κόρη τους. Η εξασφάλιση μιας διαδοχής, μιας ζώσας κληρονομιάς, είναι μια κλασική δραματουργική προετοιμασία για τον θάνατο του πρωταγωνιστή. Είναι μια εξασφάλιση ότι η ύπαρξή του θα έχει συνέχεια με άλλα μέσα. 

Το No Time to Die ξεκινάει με τον τάφο της Vesper Lynd σαν ένα σημάδι που δείχνει ότι όλοι οι κύκλοι που έχουν μείνει ανοιχτοί στην πενταλογία του Bond του Craig, θα κλείσουν. Αυτό το σύμπλεγμα επάλληλων και ομόκεντρων κύκλων περικλείεται από έναν μεγαλύτερο που δεν είναι άλλος από τον ίδιο τον 007 και δεν πρόκειται να μείνει ανοιχτός. 

Την ίδια στιγμή ο Bond καταφέρνει να παρει για μία τελευταία φορά τον τίτλο του ως 007 σε μια αποστολή που μοιάζει τελευταία από πολλές απόψεις πριν καν ξεκινήσει. Η επιστροφή του τον φέρνει και πάλι στον ρόλο του ήρωα που σώζει τον κόσμο, αφού πρώτα έχει περάσει από το φίλτρο της φθαρτότητας. Ο θάνατός του είναι λυτρωτικός γιατί υλοποιεί την αποστολή αυτού που έχει την άδεια να σκοτώνει, το σώμα του είναι η τελευταία γραμμή άμυνας και με αυτό κερδίζει τη μάχη. 

Η ολοκλήρωση αυτού του κύκλου έλυσε και τα χέρια της παραγωγής σε ό,τι αφορά τη διαδοχή. Με τον θάνατο του Bond του Craig δεν χρειάζεται να ψάχνουν κάποιον αντικαταστάτη του Craig, αλλά έναν νέο χαρακτήρα που θα φτιαξουν από την αρχή. Αυτό το τελευταίο πρακτικό σκέλος είναι και αυτό που τελικά αιματοδοτεί ένα κινηματογραφικό project που κανείς δεν πίστευε ότι θα φτάσει τις 25 ταινίες μέσα σε μια πορεία που κράτησε 60 χρόνια και μάλλον δεν έχει σημάδια κόπωσης. Γιατί τελικά ο 007 είναι ιδέα και οι ιδέες πεθαίνουν μόνο όταν σταματήσει η πίστη σε αυτές.