To Po’ Boy δίνει αξία στην τηγανητή γαρίδα

Παρότι η Σαρακοστή επιτάσσει την νηστεία και τα θαλασσινά, μην βιαστείς να κρίνεις το παραδοσιακό Po’ Boy ως λύση ανάγκης. Απεναντίας, παραμένει ένα θαυματουργό γεύμα τόσο για τους pescatarians που το κατατάσσουν μόνιμα στη διατροφή τους, όσο και των κρεατοφάγων που αντιλαμβάνονται την μεγαλοπρέπεια της τηγανητής γαρίδας – ήδη την απολαμβάνουν στο σούσι που τρώνε.

Θα βρεις πολλές και διαφορετικές παραλλαγές στο Po’ Boy, που μπορεί να περιλαμβάνει από μοσχάρι μέχρι τηγανητό κοτόπουλο. Όμως το αυθεντικό Po’ Boy γεννήθηκε στα τέλη του 1800 μέσα στην μαύρη μαγεία της Νέας Ορλεάνης στη Λουϊζιάνα και το έβρισκες με όστρακα ή γαρίδες. Το κρέας ήταν μόνο για τους πλούσιους, οπότε οι εργάτες που αναγκαζόντουσαν να καλύψουν την πείνα τους, έβρισκαν παρηγοριά σε αυτό το σάντουιτς με τηγανητά θαλασσινά που ήταν αποκλειστικά για φτωχούς – poor boys, από το οποίο πήρε και το όνομα του το σάντουιτς. Έγινε γνωστό από τις τότε απεργίες των εργατών και πέρασε στην αιωνιότητα.

Σήμερα θεωρείται ένα από τα κυρίως γεύματα που μπορεί να απολαύσει κανείς στη Λουϊζιάνα και εκτός από τα τηγανητά θαλασσινά (κυρίως την γαρίδα ή τα μύδια), συνοδεύεται με μαρούλι, ντομάτα, πίκλες και πικάντικη μαγιονέζα η οποία περιλαμβάνει καυτερή σάλτσα, πιπέρι καγιέν, σκόρδο, μουστάρδα, ελάχιστο λεμόνι και Worcestershire sauce.Εκεί άλλωστε κρύβεται και όλο το μυστικό, που έκανε τα po’ boys αξιοζήλευτα και τους έδωσε μία θέση στο γρήγορο φαγητό – αλλά και στα σάντουιτς που φτιάχνουμε στο σπίτι.

Μην το βλέπεις λοιπόν ως άλλη μία δικαιολογία για να τιμήσεις τα σαρακοστιανά. Μπορεί να μετατραπεί στο αγαπημένο σου σάντουιτς.