Monica Vitti: Η μούσα των χαμένων αισθημάτων δίδαξε τι θα πει ομορφιά

Μία γυναίκα, ένα πρόσωπο, μία ιστορία, κυρίως κινηματογραφική, γραμμένη στα ψαχνά όλων των ανδρών της γενιάς του ’70. Ποιος δεν είδε αυτό το θεϊκό πρόσωπο και δεν έκλαψε από χαρά, χαρά για την γνώση πως η ομορφιά μπορεί να ζει παντού και προπαντός πάνω στο πρόσωπο μιας γυναίκας.  

Ποια ήταν η ηθοποιός Monica Vitti

Θα σπουδάσει στη δραματική σχολή της Ρώμης κι εκεί θα ανακαλύψει την κωμική της φλέβα. Η απέραντη ομορφιά της δεν την εμπόδισε ποτέ να είναι αστεία. Ίσα, ίσα, το χιούμορ της την κράτησε σχεδόν για πάντα νέα.

Αλλά πριν προλάβει να μπει στα στούντιο της Τσινετσιτά, θα έρθει η γνωριμία της με τον Antonioni για να την κλέψει για λίγο από την κωμωδία και να την βάλει στο δικό του κινηματογραφικό σύμπαν, στον σινεμά της σιωπής και της ψυχικής αποξένωσης.

Κι όμως η ίδια ποτέ δεν έχασε το ζωτικό της χιούμορ, ακόμη κι αν έπαιζε σε τόσο σκοτεινές και υπαρξιακές ταινίες.

Τι έκανε στην οθόνη η Monica Vitti;

Πρωταγωνίστησε σε ταινίες του Bunuel, του Dino Ricci, του Monicelli, όμως έγινε γνωστή κυρίως από τις ταινίες του Antonioni, του οποίου ήταν καλλιτεχνική μούσα και σύντροφος.

Το 1968, ο Antonioni αποφάσισε να ζητήσει τη Monica σε γάμο. "Με αιφνιδίασε!", σχολίασε η ίδια. "Σκεφθείτε ότι συμβιώνουμε έντεκα χρόνια και ποτέ δεν ετέθη ζήτημα γάμου...". Έτσι όμως ήταν ολόκληρη η ζωή της, ένα ωραίο κινηματογραφικό σενάριο. Πολλοί είχαν ζηλέψει αυτή τη ζωή.

Τα βραβεία της

Η Monica Vitti είχε λάβει κατά τη διάρκεια της καριέρας της πολλά βραβεία, μεταξύ αυτών 9 βραβεία Dvid Di Donatello, 11 ιταλικές Χρυσές Σφαίρες, μία Αργυρή Άρκτο καλύτερης ηθοποιού και τον Τιμητικό Χρυσό Λέοντα για την προσφορά της στον κινηματογράφο.

Γιατί η Monica Vitti είναι τόσο σημαντική μορφή;

Την δεκαετία του 1960 μεσουράνησε με αξέχαστες ερμηνείες στις ταινίες «L'avventura», «La Notte», «L'eclisse», και «Deserto Rosso» του «υπαρξιακού κύκλου» φιλμ του Antonioni.

Ήταν η ηθοποιός που πήρε την υπαρξιακή απαισιοδοξία του σινεμά του Antonioni και της έδωσε σάρκα και οστά με το πρόσωπο και τη φωνή της. Ανέστησε τα χαμένα αισθήματα ενός κόσμου που χάνεται, αργά αλλά σταθερά, εδώ και μερικές δεκαετίες.

Από το 2001 απείχε από τα φώτα της δημοσιότητας εξαιτίας της μάχης που έδινε με τη νόσο  Αλτσχάιμερ. Εκείνη την χρονιά, είχε δώσει το «παρών» στο προεδρικό Μέγαρο για τα ιταλικά Όσκαρ, τα περίοπτα βραβεία David di Donatello.

Χωρίς αμφιβολία αυτή η γυναίκα υπήρξε κάποτε η βασίλισσα του ιταλικού σινεμά. Μία ηθοποιός σταθμός στην ιστορία του παγκόσμιου κινηματογράφου. Μία απώλεια μεγάλη. Τόσο μεγάλη που τα λόγια είναι πολύ λίγα για να την περιγράψουν. Έζησε μία ζωή γεμάτη πάθη και δόξα, μία ζωή μίας πραγματικής σταρ του σινεμά. Πέθανε σε ηλικία 90 ετών. Θα σε θυμόμαστε για πάντα. Καλό ταξίδι στα σινεμά του Παραδείσου.