Πώς τα γένια ήταν πάντα ο μεγαλύτερος φόβος εν καιρώ πανδημίας

Στις αρχές του εικοστού αιώνα αποδείχτηκε πως η φυματίωση ήταν μία μεταδοτική ασθένεια και οι κάτοικοι τη Νέας Υόρκης πανικοβλήθηκαν για τα καλά. Απαίτησαν από το κράτος να διενεργεί τεστ στους μαθητές των σχολείων για πυρετό.

Απέφευγαν τα πάντα, ακόμη και να σαλιώνουν τα γραμματόσημα στο ταχυδρομείο. Ο πανικός τους είχε καταβάλει και δικαιολογημένα.

Οι τράπεζες απολύμαναν τα νομίσματα τους και η Δημόσια Βιβλιοθήκη της Νέας Υόρκης έστελνε τα επιστρεφόμενα βιβλία για τεστ φυματίωσης.

Μέσα σε όλο αυτό τον πανικό τίποτα δεν κατηγορήθηκε περισσότερο όσο τα γένια.

Η πολιτεία της Νέας Υόρκης απαγόρευσε σε γενειοφόρους άντρες να εργάζονται σε μεγάλες παραγωγές εργοστασίων.

Το 1901 έβλεπε κανείς ανακοινώσεις του τύπου «Απαγορεύονται οι μουσάτοι γαλατάδες».

Η επιστήμη της εποχής ήταν σίγουρη: Το μούσι και ιδιαίτερα βρεγμένο ήταν εστία  συγκέντρωσης θανατηφόρων μικροβίων.

Η ιδέα αυτή προήλθε από τον γιατρό William H. Park ο οποίος ήταν πρόεδρος του New York Board of Health.

Φυσικά αυτή η θεωρία δεν είχε καμία ουσιαστική βάση.

«Δεν υπάρχει καμία διαφορά αν έχεις ή όχι μούσι» μας λέει η Carrie Kovarik, καθηγήτρια ιατρικής στο University of Pennsylvania.

Μάλιστα η Kovarik μας λέει πως ίσως αυτοί που δεν έχουν μούσι να είναι πιο εκτεθειμένοι σε κάποιο μικρόβιο λόγω πιθανών κοψιμάτων στο ξύρισμα.

«Φυσικά όλες αυτές οι ιδέες για τα γένια και τα μικρόβια είναι παντελώς λανθασμένες» λέει ο Christopher Oldstone-Moore, καθηγητής Ιστορίας στο Wright State University και ειδικός στην Ιστορία της Γενειάδας.

Κάπου εκεί γύρω στο 1901 ξεκίνησε και η μόδα που ήθελε όλες τις νοσοκόμες να ξυρίζουν τα μούσια των ασθενών με φόβο να μην κολλήσουν φυματίωση.

Διάφορα ψεύτικα νέα κυκλοφορούσαν επίσης στις εφημερίδες της εποχής που υποστήριζαν πώς οι γιατροί που είχαν μούσι είχαν και τα περισσότερα νούμερα με νεκρούς ασθενείς, μία δήλωση που ήταν εντελώς αστήρικτη.

Όλη αυτή η λανθασμένη προπαγάνδα κατά των τριχών του προσώπου συνεχίστηκε και μέχρι το 1918 όπου ξέσπασε η Ισπανική Γρίπη.

Σύμφωνα με τον Μουσείο Δημόσιας Υγιεινής μέχρι το 1920 η δημοτικότητα των γενειάδων είχε πέσει κατακόρυφα.

Ήταν επίσης η εποχή που η εταιρία Gillette λάνσαρε το πρώτο προσωπικό ξυραφάκι κι αυτό σήμαινε πως δεν χρειαζόταν κανείς να πάει στο κουρείο για να ξυριστεί.

Όλο αυτό όμως μας θυμίζει υπερβολές και απαγορεύσεις που έρχονται από τον Μεσαίωνα, όπως τότε που ο Ερρίκος ο VI, βασιλιάς της Αγγλίας, απαγόρευσε τα φιλιά μεταξύ των πολιτών λόγω της πανούκλας, κι όπως τώρα με τον κορονοϊό που μας προειδοποιούν για τις επικίνδυνες χειραψίες.

Φυσικά όλα στηρίζονται στην παρατήρηση και το ότι πρέπει να κρατάμε τα μέτρα μας είναι σωστό, απλά πρέπει πάντα να έχουμε επιστημονικά στοιχεία που να τις στηρίζουν.

Ο μόνος λόγος που σε αυτή την πανδημία μπορεί κάποιος να θέλει να ξυρίσει το μούσι του είναι για να κάνει πιο εύκολη την εφαρμογή της μάσκας.

Κατά τα άλλα το μούσι δεν έχει καμία σχέση με τα μικρόβια και την μετάδοση τους.  

Δες το παρακάτω άλμπουμ για να δεις εικόνες από την πανδημία της Ισπανικής Γρίπης, την πιο θανατηφόρα πανδημία του 20ου αιώνα: